Shapu - Always lost in memory lanes...

  बायकोची जीवश्च कंठश्च मैत्रीण मानसी चा जन्मदिन.... *!! आढ् यतो वापि दरिद्रो वा दुःखित सुखितोऽपिवा ।  निर्दोषश्च सदोषश्च व्यस्यः परमा गतिः ॥* अर्थ ::  धनाढ्य असो वा  निर्धन, दुःखी असो वा सुखी, निर्दोष असो या सदोष – मित्र हाच  माणसाचा  सर्वात मोठा आधार असतो. *!! माता मित्रं पिता चेती स्वभावात् त्रतयं हितम्। कार्यकारणतश्चान्ये भवन्ति हितबुद्धयः।।* माता पिता आणि मित्र हेच तुमचं हित पाहतात, सतत सोबत असतात...बाकी सर्व स्वार्थ आहे...सब मोह माया है... मित्र आणि मैत्रीवर असंख्य गीत, कविता आणि quotes आहेत ते सर्व अनिता आणि मानसीच्या मैत्रीवर असे काही सजतात की विचारू नका. जणू देवपूजा झाल्यावर देवावर जाई जुई पारिजातक आणि जास्वंदी ची फुलं वाहिल्यानंतर जे भाव पूजा करणाऱ्याच्या आणि दर्शन घेणाऱ्याचा मनात येतात अगदी तेच भाव.  खरतर या विषयावर मी पूर्वी एकदा व्यक्त झालो आहे ते आमच्या कौटुंबिक जिव्हाळ्याची गोष्ट होती...पण आजचा हा विषय आहे या दोघींच्या घट्ट मैत्रीचा. ती सुरुवात कुठे झाली या विषयीही मी लिहिलं होतच....थोडासा संदर्भ घेऊन पुढे जाऊ... आम्ही पुण्यात 2004 साली ...

 Happy New Year ते नूतन संवत्सर शुभाशया:  संस्कारांची गुढी उंचावतेय !!  "परिवर्तनमेव स्थिरमस्ति"  आज शनिवार, रविवार नंतर ऑफीसला होतो. पण उद्याची गुढी पाडव्याची सुटी असल्याने लोक जरा तुरळक होती. जी आली ती ही चार एक वाजता तर काही त्या अगोदर घाईघाईत निघू लागली.  खरतर मलाही जाण गरजेचं होत पण निघता येत नाही ही खंत. पण इतर लोकांची ती धावपळ पाहून मी मनोमन सुखावलो.   जरा काळामागे गेलो. काही वर्षापूर्वी अगदी अशीच धावपळ ३१ डिसेंबर साजरा करणाऱ्यांची एक पिढी आपले सर्व संस्कार त्याजून पाश्चिमात्य अनुकरणात इतकी गुंतली होती की ...गुढी पाडवा आणि इतर अनेक सण उतरंडीला जावेत किंवा ते साजरे करणे म्हणजे मागासलेपण वाटावं एवढ आक्रमण संस्कृतीवर झालं. त्या काळातही हे संस्कार जोपासणारा एक वर्ग होताच पण त्या काळी जो तरुण वर्ग होता त्यांची घुसमट व्हायची. एक पाय या उंबऱ्यात तर दुसरा पाय त्या door वर अशी घालमेल.   वयस्कर पिढी पार चिंतेत बुडालेली की हे संस्कार टिकतील की लोप पावतील. अगदी मंदिरा समोरून जाताना हात जोडण सोडा चेहेरा फिरवून जाणारी एक पिढी मी ही पाहिली आहे. ...

 राष्ट्रकाम सप्तदश रात्र महासोमयाग 11 मार्च ते 9 एप्रिल  2024श्री क्षेत्र अयोध्या न भूतो न भविष्यती असा हा दिव्य सोहळा या पृथ्वीतलावर होत असताना तुम्हाला रामायण, महाभारत या दिव्य पर्वात जगण्याची अनुभुती आहे.... खरतर जर कोणी guiness book किंवा limca book of records या संदर्भित लोक हे वाचत असतील तर कृपया या कार्याची दखल घ्या... आम्हाला अवॉर्ड नको, बक्षीसही नको पण राष्ट्र सेवा आणि या भूतलावर असलेल्या प्रत्येकाच्या संरक्षणार्थ, वसुंधरेच रक्षण, पर्यावरण संरक्षण या आणि याच संकल्पाने साकार होणाऱ्या या धर्मकार्यात लोकांचा सहभाग होण्यासाठी आणि यज्ञ संस्था टिकून राहावी या साठी हे सर्वतोपरी पोचवा हेच आमचं अवॉर्ड आहे. आणि त्यासाठी ज्या प्रकारे शक्य आहे त्या प्रकारे मदत...ते ही नसेल तर फक्त एकदा पाहण्यासाठी आणि हे कार्य जाणून घेण्यासाठी आवश्य या, पाठवा. गुरू माझा यज्ञ मार्तंण्ड, बहु सोमयाजी, कर्मयोगी, ज्ञानयोगी, निघाला घेऊन यज्ञध्वज करण्या यज्ञीय कार्यास राजयोगी इवलेसे रोप लावियेले द्वारी | त्याचा वेलू गेला गगनावरी || प्रवर्ग्य फुलला सोमयाग बहरला | वाहता आहुती प्रेमभावें, अग्नी गगनी भिडला ...

 ओढ लावती अशी जीवाला गावाकडची होळी साद घालिती पुन्हा नव्याने ती मैत्रीची नाती.... होळी धुरवडी च्या रंगांन अंग तरंग जावं भरुन "नाही तर मित्रांनो मी तसाच राहीन घरात बसून* काल संध्यकाळी १२ तास ऑफिस काम करून घरचा रस्ता घेतला....एक दोन चौक गेले अन् अचानक चौफेर गर्दी दिसायला लागली.... एरवी दोन चार बस, travels असं चित्र असत पण आज गर्दी का आहे हे काही कळेना.  हेल्मेट च्या आत डोकं फार विचार करू देत नव्हतं, त्यात एरविच जीव गुदमरून सोडणारी ती वाहनांची अन् माणसांची गर्दी ही काही पुणेकरांसाठी नवीन नाही....पण आज जरा जास्त जाणवत होती... नंतर लक्षात आलं शनिवार रविवार ला जोडून होळीची सुटी आली. .. मग कामगार तो कुठल्याही हुद्द्यावर का असेना लगेच घर जवळ करतो...म्हणून चौफेर बॅगा, पिशव्या, सामान घेतलेले सर्व वयोगटातील  लोक होते. पिशिवितून पिचकाऱ्या, मिठाई, असं काही नाही घेऊन निघाले होते. कोणाची चिल्ले पिल्ले सोबत होती, तर कोणाची बहुधा दाराकडे टक लाऊन वाट पाहत असतील.  तर कुठे आई वडिलांना भेटण्याची उत्सुकता दिसत होती चेहेऱ्यावर.  तर कुठे नोकरीनिमत्ताने बाहेर असलेल्या नवरा बायकांच्या भा...

 "61st Birthday of Prashant" – Rahul’s gift to His Father ...shashthyabdi poorti !!  The hall was gently lit, filled with soft music, fresh flowers, and the warmth of familiar faces. It was a quiet, humble celebration—just family and close friends. But for Rahul, this evening was more than just his father’s 61st birthday. It was a moment he had been waiting for—a chance to open his heart. As Prashant entered the room, his eyes lit up at the chorus of “Happy Birthday!” flower petals shower along the way.  Behind him, Sonia our friend, sister, his wife and lifelong companion, held his arm with a smile that carried years of memories, struggles, and love. I could feel that as very similar way my wife and kids arranged my 50th surprise birthday for me....I could corelate with everything that was happening around.  The anchor of the evening arranged nice individual, couple and family games. She then rolled over the throwback of memories. The lights dimmed, and a projector ...

  CREDTECH - Pune Chapter 2025 The Future of Workspaces - Vision 2030 On Friday, April 4, 2025, I had the pleasure of attending the above-mentioned event at The Ritz Carlton, Pune. While the venue itself exudes elegance, the arrangements for this symposium surpassed all expectations. It was undoubtedly one of the most well-organized events I've attended in recent years across various venues. A big round of applause to Sunanda for managing everything seamlessly from Bengaluru and ensuring its grand success. From the moment we arrived at this 7-star venue, the experience was delightful. We were welcomed with an elaborate high tea, and several promotional stalls-especially Tata Mybistro's engaging tea and coffee tasting-elevated the ambiance. As the networking buzz began, business executives in their finest attire mingled gracefully. Some panelists casually discussed their topics in smaller groups while soft background music played. The well-lit stage, adorned with dynamic brandin...

 बीड चे जटाशंकर मंदिर जिथे साक्षात पद्मनाभ स्वामी ही आहेत... शान्ताकारं भुजगशयनं पद्मनाभं सुरेशं विश्वाधारं गगनसदृशं मेघवर्णं शुभाङ्गम् । लक्ष्मीकान्तं कमलनयनं योगिभिर्ध्यानगम्यं वन्दे विष्णुं भवभयहरं सर्वलोकैकनाथम् ॥ आज सोमवार सकाळ बीड ला होतो.  सौ अनिता आणि मी शुचिर्भूत होऊन  श्री जटा शंकर  दर्शनासाठी निघालो. नुकतीच शंभू महादेवाची पूजा संपन्न झालेली.  आकर्षक फुलं आणि भस्मधारी शिव जी असे काही सुंदर सजले होते. समोर दोन तुपाच्या निरांजन त्याचं ते तेज अजून खुलवत होते अन् आपसूक ओम नम: शिवाय, श्री शिवाय नमस्तुभ्यं शिव स्तुती उच्चारली गेली...."कैलास राणा शिवचंद्र मौळी ...फणिंद्र माथा मुकुटी झळाळी...कारुण्य सिंधू भवदुःख हारी... तुजवीण शंभो मज कोण तारी".. अस स्वतःला शिवमय करून दर्शन घेतलं. ते शिवरूप डोळ्यात साठवून प्रदक्षिणा करत असताना, प्रदक्षिणा मार्गात विविध देव देवता विराजमान आहेत.. श्री गणेश...आणि भव्यदिव्य श्री हनुमान जी आहेत. खरतर पूर्वीची श्री हनुमान जी ची मूर्ती म्हणजे शब्दांत सांगणे केवळ अशक्य एवढी भव्य आणि आकर्षक होती...पण काळाच्या ओघात झीज होऊन त्या जागी नव...

 वैकुंठ एकादशी...तिरुमला... ते 33 तास...सुटलेले हात ॐ भूरिदा भूरि देहिनो, मा दभ्रं भूर्या भर। भूरि घेदिन्द्र दित्ससि। ॐ भूरिदा त्यसि श्रुत: पुरूत्रा शूर वृत्रहन्। आ नो भजस्व राधसि।। वरील मंत्र हा भगवान श्री विष्णु यांची प्रार्थना रूप आहे.... खरंतर आजच्या या लेखात याचा उल्लेख अगदी सहज केला, कारण या लेखाचा विषय वैकुंठ एकादशी ...त्या निमित्ताने आम्ही मित्र तिरुपती ला जायचो त्या आठवणी आणि काळ आमचे काही सोबती घेऊन गेला त्या विषयी आहे. काल तिरुमला ची रोषणाई, विविध रंगी फुलांनी केलेली सजावट असे सर्व फोटो पाहिले आणि मला आम्ही याची देही याची डोळा साक्षात अनुभवलेली "वैकुंठ एकादशी" आठवली. आम्ही अंबाजोगाईकर मित्र दर वर्षी एकत्र येण्यासाठी म्हणून तिरुपतीची एक यात्रा म्हणा, ट्रिप म्हणा किंवा अजून काही ज्या निमित्ताने सोबत प्रवास, चार दिवस राहायचं, मज्जा मस्करी असं सर्व एकत्रित करायचो. नितीन जोशी जो आज नाहीये ...तो याचे चोख नियोजन करायचा... तो गेला अन ही यात्रा ही नंतर काही घडली नाही....साधारण जानेवारी महिन्यात हा कार्यक्रम असायचा... एक वर्षी आम्ही तिरुपती ला पोचलो आणि स्टेशन पासून सर्व दूर...

 आज बडेगावच्या शेतात येळ आवस सजली थाटात  हिरव्यागार चादरीवर दिसले  चवदार खमंग आंबील ताटात  आत्या सूना भावंडे पिढ्या तीन आस्वाद घेती होऊन तल्लीन हे सारं आम्ही करंटे पाहतो दुरून आत्ताच निघालोय कामावरून ही आवस असते एक सोहळा  काळया आईचा ज्यांना लळा  चार दगडावर रचलेला कोपा  त्यावर स्वादिष्ट नैवेद्य आगळा  तीनच दिलेल तिलाच द्यायचे  हीच तर आमची रीत आहे तुम्ही आपल सांगत राहा  we should give back to earth!! एकरा एकराची आठवण येते सुपीक नापीक सुकाळ दुष्काळ  सारं सारं सहन करत जगवते  जनु आई आपला संसार सजवते  त्या आईला, आठवणींना अन् हे  भाग्य प्रत्येक पिढीच्या नशिबात  देणाऱ्या त्या साऱ्या साऱ्या  आप्तेष्ट वडीलधाऱ्या ना समर्पित  शरद पुराणिक  ३०१२२४ येळ आवस

 घरच्या बागेत फुलत राहतात  बहुरंगी फुलं ही अव्याहत  देव्हाऱ्याची शोभा वाढवतात  विठ्ठल रुक्मिणीवर सजतात घराला उजळून टाकतात मधुर सुगंध बहरत राहतो प्रसन्न लहरी उधळतात नित्य नवचैतन्य देत राहतात सुबक नाजूक कळ्या त्या वाऱ्यासवे डोलत राहतात हलकेच नृत्य करावे तश्या  खिळवून ठेवतात कित्येकदा आज त्यांना एकत्र केलं  का त्यांची ताटातूट उगाच  राहू दे त्यांनाही धुंद मस्तीत देव्हारी राहण्या हट्ट कशाला.... शरद पुराणिक 261224

 माझ्याच दारी अनोळखी मी सूर्योदयापूर्वी घर सोडतो मी चंद्र ही अर्ध्यावर असतो तेंव्हा कसाबसा घरात पोचतो मी... गुऱ्हाळाला जुंपलेला बैल मी  दिवेलागण क्षण विसरलो मी चहाचं आधन ही आटून गेले शुभंकरोती ही आठवत नाही बेल वाजताच पळत येणारे येऊन फ़क्त डोकावून जातात आलो की नाही पाहतात मी निद्रिस्त त्या घरात घुसतो मी ती आता वाट पाहत नाही माझी  कितीही पाहून येतच नाही मी फक्कड चहाचे घोट हरवले गप्पांचे ते फड ही स्तब्ध झाले... इच्छा असून ही रागावत नाही चूक यात कोणाचीच नाही भांड्याचे आवाज ही दबलेत भयानक शांतता घेऊन येतो मी मनातले अनेक किस्से विरतात सांगायचे सतत राहून जातात  संवाद हास्य सारं  हरवल आहे जगणं पार उतरंडीत गेल आहे नित्यब्रम्हकर्म ही विसरलो मी देवपूजा ही होत नाही कधी  फ़क्त होत जोडून निघतो मी रामरक्षा गीता सारं विसरलो मी... आज  वेळेत घरी पोचलो मी मलाच नव्याने भेटलो मी दुसरं तिसरं काही नाही माझ्याच घरात अनोळखी मी.. शरद पुराणिक 191224

 फिर वही दिल लाया हूं....एक अविस्मरणीय विवाह सोहळा....बहरलेल्या वेली वरची कळी फुलली अन दुसऱ्या घरी सजलीये..!!  परवाच एक दिव्य, अद्भूत विवाह सोहळा अनुभवला.  तसं तर हल्ली सर्वच सोहळे दिमाखात साजरे होतात, पण कालच्या या सोहळ्याचं विशेष कौतुक. कारण तो हृदयाच्या कुपीत घर असलेल्या एका मित्राच्या मुलीचा.  मी आणि संजय पिंपळकर 1989 साली सोबतच तेंव्हाच्या औरंगाबाद मध्ये आणि आताच्या संभाजीनगर मध्ये एकत्र आलो.... अंबाजोगाई वरून आम्ही दोघेही इथे  पोटापाण्यासाठी आलो होतो. ..आमचा तो प्रवास मी काम धंदा, पोटपाणी आणि बरंच काही या लेखातून विस्तृतपणे मांडला होता... पण त्याचा धागा धरून ती माळ तशीच ओवतो.  साधारण मध्यमवर्गीय कुटुंबातील आम्ही अगदी सामान्य जीवन जगत होतो, पण मैत्रीचा धागा तलम रेशमी श्रीमंत होता. या धाग्यात एकत्र विणलेले सुहास जोशी, सुनील देशपांडे, विश्वास जोशी, संजय पिंपळकर, मदन देशमुख, प्रशांत  कुलकर्णीअसे बहुरंगी धागे त्यामुळे ती वीण अगदी घट्ट, डेरेदार, मजबुत आणि सुंदर होती,आहे आणि राहणार.  आमचं सर्वांचे नातं तर विचारूच नका. म्हणजे  मुलगी पाहणे, बोलण...

 Year 2024 another year of  Fabulous, Marvelous, Magnificent Wedding Event!!!   About a ix months back, my friend Shirish called me from US “Shapu we are all coming to  India in November for the wedding of Tanvi & Keerthi (his son-in-law)”.  This in itself was a big news for me as almost after over 20  years we would meet with our  families. Ice on the cake was the lovely news of Tavni’s wedding event.  My dear friend  and grooms family are settled in US and my friend wanted to share the joy of this once-in-a-lifetime event “Wedding Ceremony”  with  all close knit family & friends.   It was truly a great and wonderful wedding ceremony. We all had great time together enjoyed to the fullest.  It was the best wedding and a good ending to the year 2024.   Just to take you back to the friendship bond references – we all started our careers in Lupin Aurangabad around 1990 – a young boys came from Marthwada regi...

 खुश तो आप बहोत होंगे आज !! आदरणीय वंदनीय पूजनीय महाराज !! मुजरा राजे....हर हर महादेव....!! तुम्हाला जितका आनंद गड किल्ले जिंकून झाला नसेल ..त्या पेक्षा अनंत पटीने आनंद आज महाराष्ट्र साजरा करतो आहे.... बदलणाऱ्या या काळात कुठल्या रूपात तुम्ही आलात अन् जागवलत ते चैतन्य..... झोपलेली काही लोकं नक्की जागी झालीयेत.... अजून ही काही आहेत त्यांनाही जागवू.... हे जे आज तुम्ही आहात आमच्यात... तुमच्या विचारांनी आणि जाज्वल्य इतिहासाच्या आठवणीत... तसे कायम सोबत रहा हो महाराज.... देवेंद्र जी, एकनाथ जी, अजित जी यांच्या सारखे लढवय्ये  अन् योगीजी सारखा धारदार नेता ..राज्य राज्यात प्रकट व्हावा.... जात धर्म पंथ या पलीकडे जे स्वराज्य आणि सुराज्य तुम्ही निर्मित केलंय ते पुनरुज्जीवित होताना चा हा आनंद वेगळा आहे....त्याची नांदी झालिये.... राष्ट्र प्रथम.... महाराष्ट्र धर्म .... हे वास्तवात पुन्हा जगू आम्ही...पण तुमच्या विचारांनी आणि प्रेरणेतून.... हा वारू असाच उधळू द्या.... शरद पुराणिक २३११२४

 आपले सण वार, संस्कृती आणि स्त्री शक्तीचा आधार  Disclaimer- सदरील लेख ही बायकोची स्तुती नसून ज्या ज्या भगिनी, मैत्रिणी, वहिनी आणि स्त्रिया या प्रक्रियेत स्वतःला झोकून देतात त्यांना समर्पित.   परवाच  एक दुःखद घटना झाल्यानंतर घरी सण वार अशी धावपळ सुरू झाली. गौरी गणपती हे सर्वांच्याच घरी अत्यंत थाटामाटात साजरे होतात. त्याची तयारी ही तितकीच अगोदर सुरू होऊन ही शेवटपर्यंत संपत नाही.. पण आमच्या कडे या वर्षी वेगळाच विषय होता आणि तो म्हणजे सौ अनिता स अचानक गुडघ्याचा त्रास सुरू झाला...एक दोन दिवस बरे होईल म्हणून घरगुती इलाज केले पण शेवटी डॉक्टर गाठावेच लागले ....आणि  सर्व तपासण्या नंतर जे कळले ते ऐकून अवाक झालो ....तिच्या दोन्हीही गुडघ्यांची पूर्णतः झीज झालीय....पायऱ्या वापरायच्या नाही, धावपळ एकदम बंद . उठ बैस ही बंद ... खरतर इतकं काही होईल असं वाटलं नाही ...पण घडलं हे मात्र खरं.... एखादी सतत चालणारी मशीन एकदम थांबावी...अन् आता पुढे काय होईल हा विचार मी करेपर्यंत ती नेहेमीप्रमाणे  आमच्या पुढे जाऊन विचार करणारी ती कसली गप्प बसतीये  ....physio चे नंबर शोधले.....

 आणि मी पुन्हा पोरका झालो .... दुःखाची  मालिका मागच्या धक्यातून सावरत सावरत जरा कुठे स्थिरावलो होतो आम्ही सारेच एक कुटुंब म्हणून... वाईट काळाला मागे टाकत सर्वांचीच आयुष्ये उजळून निघत यशस्वी मार्गस्थ होत होती ...पण अचानक काहीतरी अघटीत घडलं....जावयांचा फोन आला, घाबरलेल्या स्वरात त्यांनी जे काही सांगितलं ते ऐकून मी स्तब्ध झालो... आमचे मोठे भाउजी गेले ...एकच दिवसापूर्वी राखी पौर्णिमेनिमित्त अक्काशी बोलणं झालं... माझ्या ऑफिसच्या व्यापामुळे फार बोलणं नाही पण क्षेम कुशल आशीर्वाद शुभेच्छा आणि नमस्कार...अहो हसत्या फुलत्या आयुष्याला हे अस खत अधून मधून टाकलं की आयुष्य समृध्द होतात...त्या आनंदात फोन ठेवला.  माझी बायको नेहेमी या वरून मला बोलते दोन चार दिवसांनी जरा फोन करून बोलत जा रे बाबा.. जगात काय तू एकटाच नोकरी करत नाही, अन् कितीही व्यस्त असलास तरी हा वेळ काढलाच पाहिजे हा तिचा अट्टाहास असतो...आज तेच झालं मी करू करू म्हणे पर्यंत बहिनीचाच फोन आला... विचारपूस झाली आणि आवर्जून भाऊजीला नमस्कार सांग म्हणालो.... दुसऱ्या दिवशी तिची मुलगी अक्कानी दिलेली राखी घेऊन घरी आली... संध्याकाळी मी ती...

 श्रावणमास शिवपूजन - दिव्यत्वाची अन् दैवत्व प्रचिती  श्री क्षेत्र गंगाखेड येथे सुरू असलेल्या या दिव्य सोहळ्याची अनुभूती मी फेसबुक live माध्यमातून घेत होतो.  १२ तास काम केल्यानंतर थकलेल्या शरीराला मी गाडीत बसवून फोन चाळत होतो आणि बहुतेक माझा तो क्षण माझ्या आयुष्यातला सर्वात सुंदर क्षण असावा...एरवी संदेश पाहणे आणि कंटाळून फोन ठेवणारा काल जवळपास दोन तास त्या लिंक वरून दूर झालोच नाही.... त्या क्षणांचा उल्लेख करताना भगवद्गीतेतील हा श्लोक संदर्भ म्हणून देतोय.. अर्जुन उवाच  मन्यसे यदि तच्छक्यं मया द्रष्टुमिति प्रभो । योगेश्वर ततो मे त्वं दर्शयात्मानमव्ययम्‌ ॥  श्रीभगवानुवाच पश्य मे पार्थ रूपाणि शतशोऽथ सहस्रशः । नानाविधानि दिव्यानि नानावर्णाकृतीनि च ॥  तुम्ही देवाची हात जोडून आळवणी करताना सहज एक भाव मनी प्रकट होतो ...देवा एकदा तरी दर्शन द्या आणि तुमच्या दिव्यत्वाच दर्शन होऊ दे . अन् क्षणात प्रभू नी तथास्तु म्हणावं अन् ते द्यावं... माझ्या या पूर्वी लिहिलेल्या या प्रतिवार्षिक सोहळ्याच्या अनेक लेखात मी पार्थिव शिवपूजन याचं विस्तृत रूप मांडलं आहेच..तरीही कालच्या अनुभूत...