Shapu - Always lost in memory lanes...

गप गुमान खाली बघुन हादड ना - उगाच का टीवल्या बावल्या आजचा विषय माझ्या खवय्येगिरी शी संबंधित आहे.  हो मी खादाड आहेच पण फार जास्त हॉटेलींग आम्ही करत नाही...त्या मागे अनंत कारणं आहेत, ते पुढे येईलच. मुळातच आमची जडणघडण अशा वातावरणात झाली आहे जिथे बाहेरचं सोडा पण घरी खाण्यासाठी ही नियमावली होती. काळ बदलला आम्ही पोटापाण्यासाठी मोठ्या शहरात आलो आणि हॉटेल आणि आमचा घरोबा वाढला. नंतर विवाह झाला, मुलं झाली, थोडा विरंगुळा म्हणून कधी तरी बाहेर पडायचं. आधी मंडळी घरीच करू असा आग्रह आज ही धरतात  पण मग त्यात वेळ जातो आणि गप्पा, मुलांसोबत वेळ घालणे राहुन जातात ...हो नाही करत बाहेर पडायचे ...आणि कुठेतरी बस्तान बसवायचे.   गंमत सुरू होते ती पार्किंग पासून, जिथे जागा असते तिथे तो सुरक्षा रक्षक गाडी लावू देत नाही. त्याच्या शिट्टीच्या तालावर तो नाचवुन त्याला जिथे वाटल तिथे लावायची.   हल्ली मला शंका येते की भंडारा, लंघर ला गर्दी नसते एवढी प्रत्येक छोट्या मोठ्या हॉटेल बाहेर. नंबर लाऊन आवतनाची वाट पाहणे हा एकमेव पर्याय असतो. या दरम्यान ही बरेच मजेशीर प्रसंग पाहायला मिळतात. आता आम्ही ...

 शब्द भाव सौदर्याने नटलेली एक आगळी कोजागरी आमचा चेहेरेपुस्तिकेवर एक समूह आहे "कोब्रा vs देब्रा"  फ़क्त टोमणेगिरी....प्रत्येक सण वार या वर ऊत्तम व्यक्त होण्याचे हे व्यासपीठ आहे. श्री मंदार संत यांनी ते मला उपलब्ध करुन दिले त्यासाठी त्यांचे आणि समूह सदस्यांचे अनंत आभार.  कोकणस्थ आणि देशस्थ असे सर्व एकमेकांवर टोमणे मारत इथे निखळ, निकोप संवाद लहरी उमटत राहतात आणि अत्यंत खेळीमेळीने ते स्वीकारून आनंद घेतात... अगदी गौरी, गणपती, नवरात्र, श्रावणी, गुढी पाडवा, दिवाळी, श्रावणमास, दीप अमावस्या इत्यादी इत्यादी असे सर्व सण आम्ही चित्र, संवाद माध्यमातून इथे साजरे करतो... काल मंदार जी नी एक सूचना केली की कोजागरी  चारोळ्या करत समुह मध्यरात्री पर्यंत सुरू ठेऊन साजरी करायची.... त्या सर्व चारोळ्या एकत्र मी इथे पाठवत आहे ... Mandar Sant : कोब्रा देब्रा जमले सारे शीतल या चांदण्यात  शुभेच्छा देता हरवले भान सर्वांचे आनंदात.. Sharad Puranik : कोजागिरीच्या छटा निराळ्या  कुठे दुधात केसर चारोळ्या  कुठे शब्दांच्या भाव चारोळ्या  चव भाव तेच गच्च्या  वेगळ्या तोच चंद्र तीच को...

 TTMM ...तू तुझं, मी माझं - नवरात्र अन सीमोल्लंघन... परवाच्या आंग्ल भाषेतील लेखात मी नवरात्र, पुर्व तयारी आणि खाजगी गोष्टी सांगायच्या की नाही या वर बराच उहापोह केला अन त्यावर मित्र, मार्गदर्शक, पाठीराखे, सखे, मित्र असे काही कडाडून भडकले की विचारूच नका.  आणि मला पुन्हा पुन्हा सर्व काही सांगून लिहिलं नाही तर धमकीवजा, काही प्रेमळ सल्ले तर काही अगदीच वास्तविक व्यावहारिक सल्ले मिळाले..आणि त्यांच्या त्या धमक्यांना घाबरुन का होईना मी लिहायला घेतलय बरं का, आर नाही तर पार !!  मग चार आठ दिवस शांत बसलेलं ते सारं वळवळ करतच होतं ...मग हाय काय अन नाय काय.  त्याचं झाल असं की मी 19 तारखेला व्यावसायिक स्थळी पोचलो... नेहेमी वेळेत येणारी रेल्वे नेमकी उशिरा पोचली ...सोबत बायकोने असं काही ओझं दिलं होतं की विचारु नका. जणू मी आता कुठे जंगलात किंवा त्या नवनाथ मालिकेतील पात्र जसे फिरताना  कुठेही वास्तव्य करतात... तीन भल्या मोठया पिशव्या... एकात धुवायला नेलेले कपडे, दुसऱ्यात एक शेगडी, रेग्युलेटर,  काही कढई वजा भांडी, चमचे तवा ..तर एक सर्वात जड थैली ज्यात ...भाजलेले मसाला शेंगदाणे, द...

 To be OR not to be ….. to believe OR not… is the Question ? – The Curse !! Today I am bringing a topic that would certainly create a discussion – some favoring it and some against it.  I have been famous of de-famous in revealing all the moments that I enjoy, live and by sharing them with people, try to double the joy.  Its said Sharing is Caring – there are thousands of quotes that would prove this.  Great satisfaction comes from sharing with others.  I always believed this and kept on moving ahead on path of writing.  On the contrary, I was always countered and had to undergo tremendous oppose to the sharing – they are all my close knit well wishes and TRUE care takers of me.  The thought that they always express is it necessary to share!! (?) I have been always overruling all those thoughts and neglected and made fun of it.   Slowly I have also developed the similar thought within and started thinking internally – am I doing it right by s...