Shapu - Always lost in memory lanes...

 श्री यज्ञेशो विजयते !! यज्ञ नारायण भगवान की जय !! शिवधनुष्य स्पर्शीले आहे, ते पेलवणार ही आहे आणि तो विजयी क्षण आम्ही जगणार ही आहोत.  !! ज्ञानभक्ती युक्त कर्मवीर व्हा !! !! पराक्रमी पुरुषार्थी धर्मवीर व्हा !!   आदरणीय  गुरू माऊलीस वंदन करून हा लेखन प्रपंच सुरू करतो.  वरील दोन ओळीत या लेखाचा तसा म्हणल तर सार आहे.  माझ्या मागिल अनेक लेखनातून "श्रावणमास शिवपूजन" या वर लिहीले आहेच. हा लेख त्याचाच पुढचा भाग आहे आणि असे अजून भाग येतीलच.  दोन वर्षांच्या कडीकुलपातुन या वर्षी हा सोहळा करण्याची संधी "शिव सामर्थ्याने, गुरू कृपेने, गुरुबंधूंच्या ओतप्रेत भक्तीने आणि दस्तुरखुद्द गुरू बहु सोमयाजी दीक्षित यज्ञ मार्तंड श्री यज्ञेश्वर सेलूकर जी महाराज" यांच्या आशीर्वादाने आम्हाला मिळाली. खरंतर ही सेवा घेण्यासाठी अनेक शहर / जिल्हे / तालुके तयार होते. त्यात कोविड चा दोन वर्षे सासुरवास यामुळे अनेक जण सरसावले होते. पण हे पुण्याचं दान माउलींनी पुण्याच्या पदरात टाकले आणि आम्ही कृतकतार्थ झालो. हे म्हणजे IPL चं यजमानपद मिळावं तसं काहीतरी. तिथे खेळ, स्पर्धा आणि बरेच काही (?) असत...

 Inspiration, motivation, energies - from darkness to a brighter future.  This is in continuation to my earlier write up on my professional journey to Saidapur.  So not going in back references much, am moving on.  Now we all are settled here and most of us are living our life as "home away from home". Yes its a home only and am very honest here when am saying this. Gone are the days where one worries too much about food, hygiene, healthy and more specific the brighter shining city life we all have left behind.  Here we are eating to grow our tummies more circular in shape so that hands move on round showing a sign of prosperity.  This we realise when we are visiting homes after two to three weeks or a month. All old pants are refusing to be on our bodies as they have to be stretched too tight to be there. Some are leaving halfway once they touch our thighs and running away from there giving a wierd looks. Same goes with all Shirts and T shirts and we reall...

 आषाढीचा पवित्र दिवस अन साक्षात दत्तगुरु दर्शन - कुरवापुर नेमेची येते आषाढी एकादशी दुप्पट खाशी तशीच आताही आली  सर्वार्थाने दिव्य जाहली खरं तर अगदी उपवास ही घडेल की नाही ही शंका घेऊन कांदेनवमी ची रात्र (खरं तर कांदेनवमी ला कांद्याची गरम गरम भजी खाऊन सुस्त लोळलो) काढली. इथे कर्नाटकात उपवास पद्धत वेगळी आहे, भात पोळी न खाता काही तरी नाश्त्याच्या गोष्टी (डोसा, उपमा) खाल्ल्या तरी ही तो घडतो. पण सुदैवाने आमचा canteen वाला साबुदाण्याची खिचडी देण्यासाठी तयार झाला, सोबत केळी अन दही  मिळाल अन घडला की हो उपवास. खरं तर रविवार होता तरीही आम्ही कार्यालयात होतो जराशी कामं आटोपुन निवांत झालो अन चमत्कार झाला. आमचे सहकारी साई क्षीरसागर यांनी अचानक कुरवापुर ला जाण्याचा प्रस्ताव मांडला. तो स्वतः ही दत्त भक्त आहे आणि नित्य गुरुचरित्र पारायण आणि सदैव दत्त चरणी लीन असतो. क्षणाचाही विलंब न करता गाडी सुसाट निघाली, सोबत शेजारी वीरकुमार आणि त्याचे मुलं घेऊन  निघालो. कृष्णा स्टेशन पासून २७ कि. मी. अंतरावर बेट (रायचुर कर्नाटक) श्रीपादश्रीवल्लभ  तपोभूमी, ध्यानधारणा, उपासनेसाठी उत्तम ठिकाण...