आज "वकिलांचा" दिवस आहे ...या व्यवसायात माझे काही मित्र, आप्त आहेत ... खरं तर अनेक लोक यातुन जातात ..अनेकजण फसवून लूट करतात ..पण आज ही काही प्रामाणिक मंडळी या व्यवसायात आहेत जे इमाने इतबारे ही सेवा करतात ...खालच्या ओळी त्यांच्यासाठी ...बाकीच्यांना ही देव सुबुद्धी देवो ही न्यायदेवतेला साकडं . @@@ न्यायदान करतो आम्ही विश्वासाने न्याय देवतेचे डोळे बांधुन सत्याला, मिथ्यालाही न्याय देतो सर्वानाच कोणीतरी वाली पाहिजे दोषारोप अन कैद सुटकेच्या चाव्या आम्हीच बांधतो आमच्या कमरेला असला कोट काळा तरी ही विचार मात्र बो सारखे शुभ्र आहेत घेत नसलो फाईल वजनाच्या फिया तरी त्या वेगाने आम्ही सरकवतो कित्येक अशील येतात याचक होऊन आम्हीच अनेकदा त्यांचे आधार होतो कोरे कागद ही न आणणाऱ्या अशिलाला खाऊ पिऊ घालून त्यांच्या केस लढतो वाटलंच कधी तर तो ही फेडतो ऋण धान्य, भाजीपाला असा वानोळा आणुन इथे ना वस्तू ना त्याची किंमत आहे संकटमोचक होऊन सतत जगणं आहे कोण म्हणतं वकिली व्यवसाय आहे ही एक माणुसकीची मोठी संस्था आहे पायरी चढणाऱ्या अन न चढणाऱ्या दोघांचाही उत्तम दुवा असतो वकील अडचणीत ल...
Popular posts from this blog
How do I say a Good Bye once for all Harish Sir !!
How do I say a Good Bye once for all Harish Sir !! Last two weeks have been only getting news of some or the other demise. At times it is a father, mother of a friend or someone very close in the relation. Not that am tired of attending the same, but one after the other the news are coming and you start thinking… Oh.. God whats wrong. More specific, when you have some emotional bond with the person himself or the relation that we have had with a friend. Others pain is my pain is the learning imbibed in the body and I always get shocked by all such news. Yesterday, a similar news of a teacher who I am very fond off. I always remember him in terms of the strict discipline, balance in life he maintained till his last breath and lived always on his own terms with no compromise to the principles he had set for his life. Yes, I am talking of Prof. Harish Deshpande (Utikar) who was my teacher, mentor, guide, moral support in my college days....
ओढ लावती अशी जीवाला गावाकडची होळी
ओढ लावती अशी जीवाला गावाकडची होळी साद घालिती पुन्हा नव्याने ती मैत्रीची नाती.... होळी धुरवडी च्या रंगांन अंग तरंग जावं भरुन "नाही तर मित्रांनो मी तसाच राहीन घरात बसून* काल संध्यकाळी १२ तास ऑफिस काम करून घरचा रस्ता घेतला....एक दोन चौक गेले अन् अचानक चौफेर गर्दी दिसायला लागली.... एरवी दोन चार बस, travels असं चित्र असत पण आज गर्दी का आहे हे काही कळेना. हेल्मेट च्या आत डोकं फार विचार करू देत नव्हतं, त्यात एरविच जीव गुदमरून सोडणारी ती वाहनांची अन् माणसांची गर्दी ही काही पुणेकरांसाठी नवीन नाही....पण आज जरा जास्त जाणवत होती... नंतर लक्षात आलं शनिवार रविवार ला जोडून होळीची सुटी आली. .. मग कामगार तो कुठल्याही हुद्द्यावर का असेना लगेच घर जवळ करतो...म्हणून चौफेर बॅगा, पिशव्या, सामान घेतलेले सर्व वयोगटातील लोक होते. पिशिवितून पिचकाऱ्या, मिठाई, असं काही नाही घेऊन निघाले होते. कोणाची चिल्ले पिल्ले सोबत होती, तर कोणाची बहुधा दाराकडे टक लाऊन वाट पाहत असतील. तर कुठे आई वडिलांना भेटण्याची उत्सुकता दिसत होती चेहेऱ्यावर. तर कुठे नोकरीनिमत्ताने बाहेर असलेल्या नवरा बायकांच्या भा...
Comments